Lassa koorts is een acute virale hemorragische ziekte veroorzaakt door Lassa virus, lid van de familie van virussen arenavirus. Het wordt overgedragen op de mens van contacten met voedsel of huishoudelijke artikelen besmet met uitwerpselen van knaagdieren. De ziekte is endemisch in de knaagdieren bevolking in delen van West-Afrika. Persoon tot persoon infecties en laboratorium zenden ook voordoen, met name in de ziekenhuisomgeving bij gebrek aan adequate infectiebestrijdingsmaatregelen. Diagnose en snelle behandeling zijn essentieel.
[advertentienaam=”LinkAds”]
Belangrijkste feiten
Lassa koorts is een acute virale hemorragische ziekte van 1-4 weken duurden die voorkomt in West-Afrika.
De Lassa virus wordt overgedragen op de mens via contact met voedsel of huishoudelijke artikelen besmet met knaagdieren urine of ontlasting.
Persoon tot persoon infecties en laboratorium zenden ook voordoen, met name in ziekenhuizen niet over voldoende infectie te voorkomen en controlemaatregelen.
Lassa koorts is bekend endemisch in Benin te zijn (waarin werd vastgesteld voor de eerste keer in november 2014), Guinea, Liberia, Sierra Leone en delen van Nigeria, maar waarschijnlijk bestaat in andere West-Afrikaanse landen, alsook.
De algemene case-sterftecijfer is 1%. Waargenomen case-sterftecijfer onder patiënten opgenomen in het ziekenhuis met een ernstige gevallen van Lassa koorts 15%.
Vroege ondersteunende zorg met rehydratie en symptomatische behandeling verbetert de overleving.
Achtergrond
Hoewel het eerst beschreven in 1950, het virus dat de ziekte veroorzaakt Lassa werd niet geïdentificeerd totdat 1969. Het virus is een enkelstrengs RNA-virus dat behoort tot de virusfamilie Arenaviridae.
Over 80% van de mensen die besmet raken met Lassa virus hebben geen symptomen. Eén op de vijf infecties leiden tot ernstige ziekte, waarbij het virus op meerdere organen zoals de lever, milt en nieren.
Lassa koorts is een zoönose, Dit betekent dat mensen besmet raken door contact met besmette dieren. Het dier reservoir, of host, van Lassa virus is een knaagdier van het geslacht Mastomys, algemeen bekend als de "veeltepelmuis." Mastomys ratten die besmet zijn met Lassa virus niet ziek, maar ze kunnen het virus uitscheiden in hun urine en faeces.
Omdat het klinische verloop van de ziekte zo variabel, detectie van de ziekte bij getroffen patiënten is moeilijk. Echter, wanneer de aanwezigheid van de ziekte is bevestigd in een gemeenschap, snelle isolatie van de getroffen patiënten, goede infectie bescherming en controle praktijken en strenge tracering van contacten kan stoppen met uitbraken.
Symptomen van Lassa koorts
De incubatietijd van Lassa koorts varieert 6-21 dagen. Het begin van de ziekte, als het symptomatische, gewoonlijk geleidelijke, te beginnen met koorts, algemene zwakte, en malaise. Na een paar dagen, hoofdpijn, keelpijn, spierpijn, pijn op de borst, misselijkheid, braken, diarree, hoest, en buikpijn kunnen volgen. In ernstige gevallen zwellingen in het gezicht, vocht in de longholte, bloeden uit de mond, neus-, vagina of maagdarmkanaal en lage bloeddruk ontstaan. Eiwit kan worden opgemerkt in de urine. Schok, toevallen, tremor, desoriëntatie, en coma kan worden gezien in de latere stadia. Doofheid treedt in 25% patiënten die de ziekte overleven. In de helft van deze gevallen, horen rendementen gedeeltelijk na 1-3 maanden. Transient haarverlies en een gestoorde gang kunnen optreden tijdens het herstel.
De dood treedt meestal binnen 14 dagen na aanvang in fatale gevallen. De ziekte is bijzonder ernstig laat in de zwangerschap, met maternale sterfte en / of verlies van de foetus die zich in meer dan 80% van de gevallen tijdens het derde trimester.
transmissie
Mensen meestal besmet raken met Lassa virus van de blootstelling aan urine of ontlasting van besmette Mastomys ratten. Lassa virus kan ook worden verdeeld mens via direct contact met het bloed, urine, faeces, of andere lichamelijke afscheidingen van een persoon geïnfecteerd met Lassakoorts. Er is geen epidemiologisch bewijs verspreiding door de lucht tussen mensen. Persoon tot persoon transmissie komt voor in zowel de gemeenschap en de gezondheidszorg instellingen, waar het virus kan worden verspreid door besmet medische apparatuur, zoals opnieuw gebruikte naalden. Seksuele overdracht van Lassa virus is gemeld.
Lassa koorts komt voor in alle leeftijdsgroepen en zowel mannen als vrouwen. Personen die het grootste risico zijn die wonen in landelijke gebieden waar Mastomys zijn meestal te vinden, met name in gemeenschappen met slechte sanitaire voorzieningen of overvolle leefomstandigheden. De gezondheid van werknemers in gevaar als de zorg voor Lassa koorts patiënten bij het ontbreken van een goede barrière verpleging en infectie controle praktijken.
Diagnose
Omdat de symptomen van lassakoorts zijn zo gevarieerd en aspecifieke, klinische diagnose is vaak moeilijk, vooral vroeg in het verloop van de ziekte. Lassa koorts is moeilijk te onderscheiden van andere virale hemorragische koortsen zoals Ebola; en vele andere ziekten die veroorzaakt koorts, zoals malaria, shigellosis, tyfus en gele koorts.
Definitieve diagnose vereist testen dat alleen beschikbaar is in gespecialiseerde laboratoria. Laboratorium exemplaren kunnen gevaarlijk zijn en moeten met uiterste zorg worden behandeld. Lassa virus infecties kunnen alleen definitief gediagnosticeerd in het laboratorium met behulp van de volgende tests:
- antilichaam-enzym-gekoppelde immunosorbent assay (ELISA)
- antigeen detectie test
- reverse transcriptase polymerasekettingreactie (RT-PCR) analyse
- virusisolatie op celculturen.
Behandeling en vaccins
Het antivirale middel ribavirine lijkt een effectieve behandeling voor Lassa koorts indien gegeven vroeg in het verloop van klinische ziekteverschijnselen. Er is geen bewijs dat de rol van ribavirine als post-exposure profylactische behandeling voor Lassa koorts te ondersteunen.
Er is nog geen vaccin dat beschermt tegen Lassakoorts.
Preventie en bestrijding
Preventie van Lassa koorts baseert zich op het bevorderen van een goede 'community hygiëne "om knaagdieren uit het invoeren van huizen te ontmoedigen. Effectieve maatregelen zijn onder meer de opslag van graan en andere voedingsmiddelen in knaagdier-proof containers, weggooien van afval ver van het huis, behoud van schone huishoudens en het houden van katten. Omdat Mastomys zijn zo overvloedig in endemische gebieden, Het is niet mogelijk om een volledige verwijdering van het milieu. Familieleden moeten altijd voorzichtig zijn om contact met bloed en lichaamsvloeistoffen te vermijden, terwijl de zorg voor zieke personen zijn.
In de gezondheidszorg instellingen, personeel moeten altijd standaard infectiepreventie en -bestrijding voorzorgsmaatregelen toe te passen bij de zorg voor patiënten, ongeacht hun vermoedelijke diagnose. Deze omvatten elementaire handhygiëne, luchtweghygiëne, gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen (om spatten of ander contact met besmette materialen te blokkeren), veilige injectie praktijken en veilige begrafenis praktijken.
Gezondheidswerkers de zorg voor patiënten met een vermoedelijke of bevestigde Lassa koorts moeten extra infectie controle maatregelen om contact met bloed en lichaamsvloeistoffen van de patiënt te voorkomen en besmette oppervlakken of materialen zoals kleding en beddengoed van toepassing. Toen in nauw contact (binnen 1 meter) patiënten met Lassakoorts, werkers in de gezondheidszorg moet gezichtsbescherming dragen (een vizier of een medische masker en een veiligheidsbril), een schone, niet-steriele lange mouwen jurk, en handschoenen (steriele handschoenen voor sommige procedures).
Laboratorium werknemers zijn ook in gevaar. Monsters genomen van mensen en dieren voor het onderzoek van Lassa virus infectie moet worden behandeld door getraind personeel en verwerkt in voldoende uitgeruste laboratoria.
In zeldzame gevallen, reizigers uit gebieden waar Lassa koorts endemisch is export de ziekte naar andere landen. Hoewel malaria, buiktyphus, en vele andere tropische infecties veel vaker, de diagnose van Lassa koorts moet worden overwogen bij patiënten met koorts terug te keren uit West-Afrika, vooral als ze risico's in landelijke gebieden of ziekenhuizen hebben gehad in de landen waar Lassa koorts bekend is endemisch te zijn. Werkers in de gezondheidszorg het zien van een patiënt verdacht Lassa koorts hebben, moeten onmiddellijk contact opnemen met de lokale en nationale experts voor advies en zorg te dragen voor laboratoriumonderzoek.
bij wie de respons
De ministeries van Volksgezondheid van Guinee, Liberia en Sierra Leone, WIE, het Bureau van de Verenigde Staten Buitenlandse Ramp Assistance, de Verenigde Naties, en andere partners hebben samengewerkt om de Mano River Unie Lassa koorts Network vast. Het programma ondersteunt deze 3 landen bij de ontwikkeling van nationale strategieën voor preventie en verbetering van laboratoriumdiagnostiek voor Lassa koorts en andere gevaarlijke ziekten. Training van laboratoriumdiagnostiek, klinische behandeling, en milieu-controle is ook opgenomen. Daarnaast, een nieuwe afdeling gewijd aan de zorg voor patiënten met Lassa koorts is in aanbouw in Sierra Leone, gesponsord door de Europese Unie.
Bron: http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs179/en/